21u50: Borstnummer opgespeld en opgesteld in de massa. Wegens de uitval van geblesseerden en andere zieken sta ik er 'alleen' voor, maar dan wel in het gezelschap van zo'n 5000 anderen. Bovendien is dit 'mijn' doel en 'mijn' run die ik volledig op mijn tempo wil lopen én staan er supporters klaar om mij te steunen, zowel langs het parcours als mentaal aanwezig.
22u00: De massa schuift naar voor en daar klinkt het startschot, we zijn vertrokken. Ik word vooruit gestuwd door de massa. Eens aan de overkant van het water, zie ik nog steeds lopers starten. Tegelijk word ik continu ingehaald langs alle kanten, schuif ik langzaam maar zeker weg richting zesde-eendjes-plek en voel ik de hete adem van de safety car in mijn nek. Of is dat slechts mijn verbeelding die op hol slaat? Na een kilometer of drie begint het te beteren, ik heb een aangenaam tempo te pakken, de straatjes worden smaller, de toeschouwers talrijker. De avond is intussen gevallen. We lopen langs Koren- en Graslei waar de terrasjes goed gevuld zijn. De sfeer is top.
22u??: Vanaf kilometer 6 word ik opnieuw langs alle kanten ingehaald: de 15 km-lopers keren terug op het parcours van de 10. Maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Ik ben er intussen vrij zeker van dat de safety car me niet gaat inhalen. We zijn al over de helft, vanaf nu keren we terug. Tweede bevoorradingspost. Dat banaantje smaakt, het water ook. Kilometer 9 is een zware. Nog een fietsbrugje en daar is de bocht naar de Zuiderlaan. Ik zie veel lopers reeds met hun medaille om de nek huiswaarts keren. En daar, in de verte, de groene aankomstboog.
23:14:45: Yes, I did it! Zo trots als een zwaan neem ik mijn medaille in ontvangst en zoek ik mijn supporters op. Ik word thuis gebracht en oh ja, de safety car, die heb ik niet meer zien passeren.
