Dit was 2013...

C' était formidable, c' était fort minable. Een behoorlijk heftig jaar, boordevol emoties. Vallen en opstaan. Over het vallen hebben we het niet graag. We bergen het liever op in een donker hoekje en vergeten het liefst zo snel mogelijk. Toch maken die moeilijke momenten een wezenlijk deel uit van het afgelopen jaar, wat me maar normaal lijkt. Maar laat ik me toch concentreren op the good stuff want ook dat was het afgelopen jaar aanwezig en het zijn die dingen die ik wil meenemen naar het komende jaar.

Ijskoud was het in februari 2013 toen ik voor het eerst 'alleen' naar Parijs trok. Maar hartverwarmend. Een mijlpaal. 

Voor het eerst in jaren beleef ik Frank Boeijen nog eens live. Voor het eerst in mijn leven beleef ik Jan Fabre life. Het Palais des beaux Arts pakt uit met een geniale expo en het Louvre Lens wordt getest en gesmaakt. We trappen sapjes op de kinderwereldexpo, tekenen mee met the big draw en bouwen op de valreep mee aan/in het STAM.

Rafa werkt zich opnieuw naar numero uno. Bij de eerste tekenen van de lente verschijnt een trampoline in de tuin en waag ik me nog eens op mijn skates. De voorbode van een sportief jaar. 

Mijn dochter wordt vier. Ik leg eigenhandig mijn voortuin aan. We verwelkomen Roosje.

Eind mei stelt stubru de nieuwe hot shot voor. 'So good to me' wordt voor mij dé zomerhit van 2013. Het wordt een mooie zonnige zomer waarin ik volledig ontdooi en voel dat ik weer een beetje lééf. Prijs voor 'de beste beslissing van het jaar' gaat naar het reisje Frankrijk waar ik 'toute seul' met mijn meisje naartoe trek. Een boost voor mijn zelfvertrouwen. Plak er nog enkele toptripjes naar zee aan vast en ja, we zijn klaar voor een herstart van deze blog en een start to run. Louanne fietst op twee wielen en geeft haar eerste turnshow. Ikzelf zet mijn eerste stapjes in vrijgezellenland. C' était formidable, c' était fort minable.

Op naar 2014!

Kerstdagen, check!

Op kerstavond maakte ik voor mezelf een heel eenvoudig diner maar man, dat heeft gesmaakt! Daarna liet ik me verleiden door Jude Law in de melige kerstfilm 'The Holiday'. Een avondje me-time, een goede beslissing. 

Op kerstdag kwam ik zo waar in de sfeer met Chris Rea's 'driving home for Christmas'. Bedolven worden onder de knuffels van Louanne was dan ook mijn mooiste kerstgeschenk. 

Slapen als een blok zzz

Mijn blogje was eventjes in winterslaap. Deels omwille van drukte op het werk. Ik heb dan niet altijd zin om 's avonds weer achter het scherm te kruipen en te typen. Mijn zetelke met dekentje en Roosje lonken dan te veel.

Na een behoorlijk drukke werkweek(end), was er eigenlijk maar één advies mogelijk voor 'de grote dag': op tijd in bed kruipen. Dat was buiten een niet te missen verjaardags/ housewarming/ eindejaarsfeestje gerekend. Toch stond ik zondagochtend 15 december om 11 uur in de Topsporthal, klaar voor 'mijn' 5 km. Met aan mijn linkerzijde een sportieve dame en aan mijn rechterzijde een sportieve heer liep ik 'gezellig' langs de R4. Beetje teleurstellend parcours maar de aankomst in de topsporthal blijft euh...top!

Ik voel langs alle kanten dat ik een nieuwe uitdaging nodig heb. Ik durf dan ook te spreken van alweer een goed voornemen: op naar de 10 km!

Samen op stap

Op Sinterklaasavond bevind ik mij in het gezelschap van enkele vrijgezellen. Lekker eten en drinken, datingervaringen en tips uitwisselen. Leerrijk! Vrijdagavond, wij dertigers zijn dan moe en sommigen wat ziek, maar het is vrijdagavond en dus gaan we op stap, tot in de vroege uurtjes.

(copyright CR)

Sinterklaasochtend. Er ligt een vierjarige naast mij in bed. Dus gaan we op stap, in de vroege uurtjes (het is 5u20). Er is iemand ontzettend blij met wat er in haar schoentje ligt. En dus spelen we samen, zelfs Roosje komt er gezellig bij.

Het is soms moeilijk om beide wereldjes te combineren maar op dit moment zou ik geen van de twee kunnen missen. 

De berg genaamd december

December. De feestmaand. Vroeger vond ik deze maand super gezellig. Samen uitkijken naar de Sint, lichtjes in de kerstboom, kaarsjes, lekker eten, cadeautjes. Koud buiten, warm binnen. Aftellen naar een nieuw jaar. Sinds vorig jaar ben ik die beleving helaas verloren. De maand december is een gigantische berg geworden die ik op één of andere manier -en liefst zo snel mogelijk- moet zien over te geraken. Intussen heb ik geleerd dat gewoon luidop te zeggen. Er zijn namelijk nog (te) veel mensen die er hetzelfde over denken. 

Er zijn vrienden die me uitnodigen om kerst of eindejaar met hen door te brengen. Dat ontroert me en ik ben er dankbaar voor. Maar ik denk dat ik het dit jaar nog op mijn manier moet doen. Wees dus niet verbaasd als ik er wat emotioneel bij loop. Uiteraard verdient Louanne wél die gezelligheid en zal ik er alles aan doen om haar een fijne tijd te bezorgen. Ik ben dus niet van plan om in een donker hoekje weg te kruipen. Er staan ook voor mij deze maand nog enkele fijne evenementen op de agenda. Ik heb zo het gevoel dat dat voor mij de échte feestdagen zullen worden. Heel binnenkort is er die Winterloop waar ik al een tijdje naar uitkijk. En jawel, de eerste goede voornemens en zelfs concrete plannen voor 2014 zijn al gemaakt. En kijk, zo lijkt die berg al iets minder hoog.