Vandaag had ik al mijn loopspullen mee naar het werk behalve... mijn oortjes. Even dacht ik eraan naar huis te rijden, oortjes op te pikken en vandaar een toertje te starten. Maar ergens voelde ik dat als ik naar huis zou rijden, ik niet meer aan lopen zou toekomen. Ik trok dus toch trouw naar de Watersportbaan en startte een rondje in 'stilte'. Het duurde een tijdje vooraleer ik het juiste ritme vond en me kon concentreren op mijn ademhaling in plaats van op het irritant rammelen van mijn autosleutel en het gekraak van mijn loopvestje.
Man wat ben ik een zeur, zo zonder chocola.