Het neefje, de nichtjes, buurmeisjes en -jongens, ze fietsen al een tijdje rond op twee wielen. Louanne voelde zich nog steeds het best op haar gemak met haar loopfiets. Haar nieuwe 'gepimpte' K3-fiets (met zijwieltjes) kwam slechts sporadisch de garage uit. Daar komt nog bij dat ik zelf niet veel tijd en energie heb kunnen steken in het leren fietsen. Want als ik met haar over en weer cross, wie kookt er dan intussen? Ik had mezelf voorgenomen: ieder op eigen tempo en ze is nog maar 4, het zal voor volgende zomer zijn.
Tijdens het familieweekend is het nonkel Ken die Louanne letterlijk en figuurlijk een zetje geeft. En plots komt ze thuis van school 'mama, ik kan fietsen op twee wielen'. En jawel, ik hoefde slechts een paar keer heen en weer te lopen (extra looptraining kan geen kwaad) et voilà, ze kan hier mee met de straatbende. Wat een zalige nazomerse week heeft ze uitgekozen! Vandaag meteen met de fiets naar de turnles en mama van trots extra vleugels om week 7 (!) af te ronden.
Vorig jaar moet zo ongeveer de meest crappy birthday ever geweest zijn. Dat wilde ik dit jaar absoluut vermijden. Met '33, the party' was ik enkele weken zoet: conceptje bedenken, guestlist opstellen, uitnodigingske (laten) maken en vooral: een playlist samenstellen. Uuuuuuuuuuuuren plezier heb ik daar aan beleefd en het resultaat mocht er wezen, al zeg ik het zelf :-) Een keertje alles los shaken in het gezelschap van fijne mensen die mij het afgelopen jaar al veel gesteund hebben. Wie er bij was weet: ik heb ervan genoten.
Maar ja, we zijn dus 33 en dat betekent dat ik vandaag (en wellicht ook morgen) nog een beetje afzie. Tot overmaat van ramp was vandaag een loopdag. Ik begon eraan met een zwaar hoofd en met de instelling 'een halve training is ook al goed'. Ik heb denk ik nog nooit zo traag gelopen maar ik heb wel mijn volledige les afgerond *trots*. En toch ook een beetje 'blue' vandaag, van al de emoties, dabadee.
Deze ochtend vroeg (héél vroeg). Ik lees mijn eerste verjaardagswensen. Louanne is het eventjes vergeten maar dan 'oh mama, gelukkige verjaardag!' Ik krijg een dikke zoen. Ze heeft pedagogische studiedag. Ik breng haar een half dagje naar haar vroegere onthaalmama. Het is een blij weerzien.
Ik heb (uiteraard) chocola mee voor de collega's. Wat heb ik toch lieve collega's! Mijn deur versierd, cadeautjes, zoenen, mailtjes, telefoontjes. Dat halve dagje is snel om. Louanne afhalen, naar de turnclub brengen. Een verjaardagstourtje lopen. Een verjaardagstaartje smullen. Louanne neemt foto's en verrast me met een mooie (héél mooie) tekening. Het zonnetje komt erdoor. Trampoline springen. Spaghetti eten. Een rolschaatsend buurmeisje aan de deur 'gelukkige verjaardag'. Twee vriendinnetjes die nog even samen spelen. Verhaaltje voor het slapen gaan. Nog meer verjaardagswensen. Wat een fijne dag. Oprecht: merci!
Ik blijf hier maar met primeurs komen: mijn eerste duoloop! Mijn partner is niet van de minste: mijn schoonbroer liep onlangs zijn eerste halve marathon. Tegen schemerdonker lopen we -alweer- richting zeedijk. Dit keer zijn we met gans de familie in Cadzand gestrand voor het weekend. Als twee lichtbakens lopen we langsheen Pure C en ademen we pure zeelucht in, heerlijk!
Het mooiste seizoen van het jaar staat weer voor de deur. Ik ben een geboren herfstmens. Ik heb dan ook intens genoten van mijn allereerste regenloop. Enkel jammer dat waar ik voor vreesde ook klopt: mijn mooie vijverparcours is niet beloopbaar bij regenweer. Eén grote drassige vlakte en we willen niet uitschuiven en blessures oplopen dus verlegde ik mijn route naar de omliggende straatjes. En zo beste lezertjes, zit week vijf erop en dat betekent dat ik in de helft van mijn programma zit. *Trots*
In het vervolg denk ik twee keer na voor ik iets op mijn blog post. Na mijn strandloopje van zondagochtend was mijn hoofdje fris. Deze ochtend, dat was wat anders. Die wekker liep veel te vroeg af. Het fietstochtje naar school en vervolgens het werk viel zwaar tegen. De blaadjes beginnen al te vallen, ze dwarrelden zelfs rond in mijn hoofd. Uitgaan zoals in de jaren 90, dat gaat nog prima, recupereren daarentegen duidelijk iets minder. Vanavond blijven we dus niet op voor de finale van de US Open, ik zal wel dromen van de overwinning.
Maandag nog een bijzonder interessante docu over New Beat bekeken op Canvas. Gisteren belandde ik één statie verder, op een 90s-feestje mét live optredens, in een Brugs jeugdhuis of all places. Hilariteit alom toen -jawel- Get Ready het podium besteeg. Enkel Jimmy en Koen bijven nog over van de originele bezetting maar volgens mij hadden ze gisteren meer fun op het podium dan zoveel jaren terug. Best wel pijnlijk toen ze vroegen hoe oud we waren in 1996 (sst!) want jawel, sommige aanwezigen waren dan zelfs nog niet geboren. 'Diep' mét bijhorende danspasjes, geweldig toch?!
Van Brugge naar Wenduine is een kleintje, dus een overnachting aan het zeetje met een ochtendlijk strandloopje en het hoofdje is weer fris.
Vandaag de start van week vijf van start to run. Nu ik mijn loopverslaving aan het opbouwen ben, tijd om mijn chocoladeverslaving af te bouwen. Komt Pierre Hermé met dit af:
Zeg niet zo maar een boke met choco. Ik citeer: une pâte à tartiner Infiniment Praliné Noisette, où le moelleux de la crème et le grain du praliné se rencontrent… une texture croustillante, délicieusement envahissante. Un 'désir de gourmand' qui réveille simplement l’envie d’y replonger la cuillère. Dat geeft vast ook terug energie na het lopen!
Ieder zijn talent. We zullen Rafa maar gewoon laten tennissen...
Rafa in the mix
Plots was het dan september. Terug naar school. Louanne is prima gestart in de tweede kleuterklas, flinke meid! En plots wordt het dan weer druk druk druk. Druk op de baan, dus het fietsen naar het werk proberen we zo lang mogelijk vol te houden. Druk op het werk, met deadlines voor magazines die er in de zomer niet zijn. Een druk nieuw cultuurseizoen, wat prima van start ging met een literair avondje uit. De boekvoorstelling van de nieuwe Lanoye met een zalig zomers terrasje er achteraan. Heerlijk!
Wat is er beter om aan de drukte te ontsnappen dan een eindje te lopen? Deze namiddag was het ook al Louannes eerste turnles. En hoewel het me eigenlijk een tikkeltje te warm was, heb ik toch doorgezet. Week vier achter de rug! Gelukkig verslaafd aan lopen noemen ze dat.
