Hier komt de storm

Ik sta twee minuten op het strand. Mijn runtastic-app nét in gang gezet. En dan valt de regen met bakken uit de lucht. Ik loop richting De Haan. Het is letterlijk vechten tegen de wind. Ik zie geen hand voor mijn ogen, ik heb geen idee of ik richting zee of dijk loop maar probeer een rechte lijn te houden. In geen tijd ben ik doorweekt. Na één kilometer krijg ik bericht dat ik er al 8 minuten over doe. Ik bijt nog even door en keer dan om. Het zand vliegt over het strand als mistslierten. Ik zie niet meer waar ik mijn voeten zet, alleen zandwolken en golven. En ik vlieg mee. Een hallucinante ervaring!

Na kilometer 2 krijg ik eindelijk het juiste tempo te pakken. Ik heb een gigantische strook nat zand ter beschikking en er is geen kat op het strand te bespeuren. Met de wind in de rug loop ik richting Blankenberge. De zon breekt door. Dit is genieten! Halverwege steek ik de duinen over. Tegen de wind in mul zand en trapjes lopen, afzien! Dan verdwijn ik in de duinen en keer ik opnieuw richting Wenduine. Ik kom toe onder een stralend blauwe hemel. Deugd dat dat doet!

Fantastic!

Yes, mijn runtastic werkt! Ik heb nu al een paar 5km's in de benen. Belangrijkste aandachtspunt op dit moment is mijn podcast. Er is nog werk aan de winkel. Er vliegt een song af. Een kei-goeie plaat maar verkeerd ritme. Tony is een blijver en nu het volop herfst is, heb ik een nieuwe favoriet:

 

Morgen test ik de nieuwe lijst uit.



Ik wil ook een lief

Even niet geblogd omdat ik tegenwoordig weer enkele tv-programma's volg en een mooi boek aan het (her)lezen ben. Daar kruipt tijd in. Zo 's avonds in de zetel onder mijn dekentje naar The Killing kijken, heerlijk! Ik ben nog steeds 'fan' van De Rechtbank en mijn nieuwe favorietjes vallen op dinsdagavond. Dan is het op canvas 'Nooit meer dezelfde' en op vier 'Ik wil ook een lief'. Wat een hartverwarmend programma. Ik vind het ontroerend mooi en het relativeert mijn eigen 'gesukkel' in vrijgezellenland. Want vandaag voelde ik mij weer een grote sukkel.

Voor alle duidelijkheid, dit is geen - en ik herhaal GEEN- oproep. Ik heb mij zo waar eens op een datingsite gesmeten. Uit een rondvraag bij bevriende vrijgezellen, bleek dat namelijk een courante praktijk te zijn. Bon, ik heb daar twee of misschien drie (?) weken een profiel gehad en er zelfs een effectieve date aan over gehouden. Maar nee, het is niet mijn ding. Of nog niet, wie weet. Want daten, dat vraagt ook tijd en energie. En als ik die tijd spendeer onder mijn dekentje, zal er niet snel iemand naast mij in de zetel belanden.

Uiteraard is er dan nog de volgende kwestie, ik citeer met plezier mijn favoriete auteur Michael Cunningham: "Ze geloofde dat er voor vrouwen van haar leeftijd met haar eigenaardigheden geen mannen meer over waren. Streep maar weg, zei ze. Homo's. Getrouwde mannen. Mannen onder de vijfentwintig. Mannen boven de vijfentwintig die alleen maar geïnteresseerd zijn in jonge, mooie vrouwen. Mannen die nog onbezet zijn omdat ze zich niet kunnen binden. Mannen die gewoon klootzakken zijn. Verkrachters en lustmoordenaars. Goed, en dan. Wie is er nog over?'"

Ik wil maar zeggen. Het is niet simpel in vrijgezellenland. Maar ik vind het wel fijn om er met mede vrijgezellen te vertoeven. En ja, ik wil ook een lief, maar alles op zijn tijd.

     

Herfstschatten

Ik heb dit weekend veel tijd buiten doorgebracht. Om te beginnen twee toertjes Watersportbaan (eentje op vrijdag en eentje op zaterdag wel te verstaan). Intussen ben ik ingeschreven voor de Winterloop, jihaa!

 

 



Voorts genoten van mooie herfstwandelingen. Geef toe, wie wordt er niet een beetje nostalgisch van zo een plaatje:

 

Voor Louanne is de wandeling een echte schattenjacht. "Hé, jullie lopen hier zo maar voorbij" roept ze als ze trots een 'drielingeikel' toont. En "wauw, wat een mooi blaadje!" Heerlijk is dat, die oprechte verbazing en verwondering. Zo jammer dat we dat onderweg verliezen.



Not so (h)appy

Op woensdag geraak ik niet tijdig heen en weer naar de Watersportbaan dus blijft het rondjes lopen in de eigen buurt. Omdat het erg moeilijk is de afstand daarvan in te schatten, ging ik op zoek naar een run-app. En ja, ook om zo van die schone statistiekjes te kunnen bijhouden over hoe snel ik loop.

Helaas lijkt het erop dat mijn phone niet smart genoeg is voor zulke apps of dat ik zelf niet smart genoeg ben om die apps deftig te installeren. Zowel runkeeper als runtastic laten me in de steek. Ik kan ze downloaden maar dat is het dan ook. Ze willen maar niet opstarten. Iemand een cursus start to app?

De ultieme test

Alweer een prachtige herfstdag, we worden in de watten gelegd. Gisteren liep ik voor het eerst zonder wandelminuten. Vandaag is het tijd voor de ultieme test: de Watersportbaan! Daar sta ik dan. Het is vijf jaar geleden sinds mijn laatste toertje en dat was op m'n skates. Benieuwd wat het gaat geven.

Ik probeer niet te snel te starten en het me niet aan te trekken dat geroutineerde lopers mij één voor één inhalen. Ik loop met m'n eigen podcast, goeie keuze. Er kan nog aan gesleuteld worden maar een paar nummers hebben het gewenste effect. Tony 'the real thing' doet het bijvoorbeeld nog steeds. Het loopt lekker. Ik klok af op 39 minuten. Trots dat ik het gehaald heb? Bwah, om eerlijk te zijn, niet helemaal. Ik kan mijn 5 km maar tevreden ben ik nog niet. Tegen 15 december moet het beter. Start to run is duidelijk geen eindpunt maar het begin van een nieuw loopavontuur.

Herfstloopje

De blaadjes beginnen nu echt te vallen. Vandaag week 9 van mijn loopprogramma afgerond. Stralende zon was er niet meer bij, maar het is wel nog steeds erg zacht. Ik had bij de start van mijn programma nooit gedacht dat ik nog zo lang in zo'n goede weersomstandigheden zou kunnen lopen. Verbazingwekkend eigenlijk hoe vlot ik al door het programma geraakt ben. Het échte werk komt eraan.

Evi begint al afscheid te nemen en zich vragen te stellen over 'wat na start to run'? Wel ja, om eerlijk te zijn, kijk ik er naar uit om met m'n eigen muziek in de oren toertjes te doen. Dus begin ik stilaan aan het samenstellen van mijn eigen podcast. En volgende week ga ik voor de ultieme test: de Watersportbaan.

Acute aanval van alleen-igheid

Het kan je plots overvallen. Omringd zijn met mensen die oprecht om je geven en toch. Een acute aanval van eenzaamheid. Wat doe je eraan?

Je op sleeptouw laten nemen en je favoriete cocktail drinken

Eens goed uithuilen bij de prachtige nieuwe Hooverphonic:

 

Je lievelingspralines eten tot er nog maar eentje -net als jij- eenzaam achter blijft in het doosje

 

 

Met andere woorden: even de drama queen uithangen. Geen nood, dat waait wel weer over.

Het Louvre / Lens

Een blogje met terugwerkende kracht omdat het dat waard is. Wat is nog steeds mijn favoriete plekje in Parijs? Het Louvre (en bijhorende Tuileries). Ik zag ooit een docu over Jan Fabre die 's nachts alleen door de gangen van het Louvre dwaalt, subliem! Toen de plannen bekend werden om een nieuw Louvre te bouwen in Lens, was ik meteen enthousiast. Een stukje Louvre (nog) dicht(er) bij huis? Het eerste jaar stellen ze het museum gratis open voor het publiek, iemand nog een excuus om niet te gaan?

Uiteraard is het wat schaal betreft niet te evenaren. Maar wel een knap staaltje architectuur in een mooi stukje (nieuw aangelegde) natuur. In de Grande Galerie staan op een tijdslijn 10-tallen topstukken bij elkaar op 3000 m². Van een Egytische sarcofaag over Griekse goden via een Rubens en Rembrandt tot aan de oer-klassieker van Delacroix. Dat is overzichtelijk en bevattelijk genieten van begin tot eind. We zaten net tussen twee tijdelijke expo's in. Dat wordt de website in de gaten houden dus en bij de eerstvolgende interessante expo zijn we weer weg. Dit is een blijvertje.

Vlinders in oktober

Na een weekje blogstilte zijn we al in oktober beland. Het was een lastig weekje. De school draait nu echt op volle toeren. Willen of niet, dat brengt meer stress met zich mee. Tijd om de timemanagement skills wat aan te scherpen. Ik botste ook weer op een aantal beperkingen van het alleenstaande moederschap. Niets nieuws, maar soms confronterend en het ene moment heb je er meer last van dan het andere.

Maar het is waar wat ze zeggen: de dipjes worden minder diep en duren minder lang. Je leert ze ook herkennen en intussen weet je min of meer wat er tegen te doen. Gewoon aanvaarden dat het even wat minder gaat bijvoorbeeld. En blijven lopen. Zoals vandaag, terwijl het prachtig nazomert vlotjes week 8 afronden. Te midden van prille herfsttaferelen en de eerste vallende blaadjes. In het intussen vaste gezelschap van de grootvader met kinderwagen, de lopende grootvader (die het start to run programma duidelijk al heeft afgerond), mijn trouwe buddy de reiger en jawel enkele dappere vlinders. Ze fladderen er nog steeds vrolijk op los. Benieuwd wie het het langst volhoudt.