Even niet geblogd omdat ik tegenwoordig weer enkele tv-programma's volg en een mooi boek aan het (her)lezen ben. Daar kruipt tijd in. Zo 's avonds in de zetel onder mijn dekentje naar The Killing kijken, heerlijk! Ik ben nog steeds 'fan' van De Rechtbank en mijn nieuwe favorietjes vallen op dinsdagavond. Dan is het op canvas 'Nooit meer dezelfde' en op vier 'Ik wil ook een lief'. Wat een hartverwarmend programma. Ik vind het ontroerend mooi en het relativeert mijn eigen 'gesukkel' in vrijgezellenland. Want vandaag voelde ik mij weer een grote sukkel.
Voor alle duidelijkheid, dit is geen - en ik herhaal GEEN- oproep. Ik heb mij zo waar eens op een datingsite gesmeten. Uit een rondvraag bij bevriende vrijgezellen, bleek dat namelijk een courante praktijk te zijn. Bon, ik heb daar twee of misschien drie (?) weken een profiel gehad en er zelfs een effectieve date aan over gehouden. Maar nee, het is niet mijn ding. Of nog niet, wie weet. Want daten, dat vraagt ook tijd en energie. En als ik die tijd spendeer onder mijn dekentje, zal er niet snel iemand naast mij in de zetel belanden.
Uiteraard is er dan nog de volgende kwestie, ik citeer met plezier mijn favoriete auteur Michael Cunningham: "Ze geloofde dat er voor vrouwen van haar leeftijd met haar eigenaardigheden geen mannen meer over waren. Streep maar weg, zei ze. Homo's. Getrouwde mannen. Mannen onder de vijfentwintig. Mannen boven de vijfentwintig die alleen maar geïnteresseerd zijn in jonge, mooie vrouwen. Mannen die nog onbezet zijn omdat ze zich niet kunnen binden. Mannen die gewoon klootzakken zijn. Verkrachters en lustmoordenaars. Goed, en dan. Wie is er nog over?'"
Ik wil maar zeggen. Het is niet simpel in vrijgezellenland. Maar ik vind het wel fijn om er met mede vrijgezellen te vertoeven. En ja, ik wil ook een lief, maar alles op zijn tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten