Rustige rondjes

Genste Havenloop en Antwerp 10 Miles op één dag. Zelf liep ik gisterenochtend een rustig rondje rond de Watersportbaan. Op 25 mei is het Gentse stadsloop en het oorspronkelijke plan was om daar 10 km te lopen. Maar mijn meisje is ook sportief en op datzelfde moment organiseert haar turnclub een happening waarbij ze haar diploma overhandigd krijgt. De keuze is dus snel gemaakt. Loopwedstrijden genoeg. Toegeven, het verschaft me extra voorbereidingstijd want ik voel me nog niet klaar voor die 10. Ik heb het me als doel gesteld voor dit jaar dus nog tijd zat. Intussen loop ik rustig verder. 

De wensput

Feestdagen. Het blijven lastige dagen. Pasen. We wensen elkaar een zalig Pasen. En gisteren werd mijn meisje vijf jaar (5!!!). Verjaardagswensen. Een heerlijk mooie leeftijd. Zoveel fantasie, zoveel creativiteit. Toverspreuken rijmen, toneeltjes opvoeren, sprookjes verzinnen, prachtige tekeningen maken, elfjes en prinsessen, de tandenfee, ... 

In die fantasiewereld is er plaats voor nog veel meer wensen. Ze laat dan ook geen enkele gelegenheid aan zich voorbij gaan om er één te formuleren. "Als je een blaasbloem uitblaast mag je een wens doen". In Plopsaland: "Mama, ik wil nog een keer naar de wensput om een wens te doen." "Mama, als je een vallende ster ziet, mag je een wens doen. Maar je mag nooit verklappen wat je wens is want anders komt die niet uit." 

Deze ochtend kwam ze me wakker knuffelen (heerlijk, toch?). "Mama, mijn grootste wens is nog steeds niet uitgekomen en die zal ook nooit uitkomen. Ik wil zo graag dat mama en papa terug in één huisje gaan wonen."

Feestdagen. Het blijven lastige dagen. Ook voor meisjes die vijf jaar worden en twee feestjes hebben.

De kantjes eraf lopen

Wie hoopt om hier de resultaten van mijn grote schilderwerken te aanschouwen is eraan voor de moeite. Althans, voorlopig. De grote werken zijn dan wel achter de rug, de kleintjes nog lang niet. Er bestaat zoiets als kantjes. Die dienen allemaal aangepakt te worden. Eén van mijn steunpalen moet nog in de verf gezet worden, Louanne haar magneetbord moet laag 3 (en 4) krijgen en mijn 'accentmuur' moet een mooi papierke krijgen. We zijn er dus nog niet. Vooraleer ik hier het resultaat post en lovende commentaren in ontvangst neem, wil ik dat het volledig af is. Dus nog even op die tandjes bijten en aan het werk met die kantjes! Hopelijk met resultaat op lange termijn. Want toen ik in mei vorig jaar met bloed, zweet en tranen eindelijk mijn voortuin had aangelegd, had ik niet gedacht dat ik hem nu 'binnen 90 dagen' weer moet verwijderen. "Wij maken niet onmiddellijk proces-verbaal op, maar willen u de gelegenheid geven deze bouwovertreding vrijwillig op te heffen." 

De grote schilderwerken

Het spookte al een tijdje rond in mijn hoofd. Begin dit jaar nam ik mij iets 'goed' voor. Toen bleek dat Louanne tijdens de paasvakantie een weekje op reis zou gaan met haar papa werd het voor mij duidelijk: dan moest het gebeuren.

De dag na mijn vorige blogpost kreeg ik bezoek van Colora. Ik had wel wat ideeën maar kon nog technisch advies gebruiken en hulp bij het beslissen van de kleurtjes. Het werd 'gainsbaro white' en 'melting mintleaf'. Louanne haar roze en paars werd 'macaron' en 'orchidee'.

Ik legde de data vast, stelde een schilderteam samen, reed naar Brico voor verfkwasten, afplaktape en andere benodigdheden, leende van vrienden en collega's een schuurmachine, doeken, emmers en borstels. Besteedde mijn pas verkregen ecocheques in één keer. En last but not least, ik bereidde me mentaal voor. 

Louanne vertrekt. Ik berg al haar speelgoed op, zet alle meubels aan de kant, haal gordijnen en lusters naar beneden. De grote leegte. 

Muren plamuren. Schuren op woensdagnamiddag. Afwassen en afplakken. Eindelijk die eerste spat verf. Het ganse weekend kei hard werken van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Ik loop te stressen maar heb een team aan mijn zijde om U tegen te zeggen. Zondagavond is het grootste werk verzet. Maandag zit ik geradbraakt achter mijn bureau. Louanne belt: "Tot morgen, mama!" Dat geeft me nieuwe moed. Ik loop een toertje, want dat is broodnodig.

Dinsdag zorg ik ervoor dat de werf weer op een huis lijkt. In de namiddag omhels ik mijn dochter in wat weer een stukje meer 'ons' huis is geworden. 

Special thanks to my topteam!