Solo

Nathalie Le Blanc schrijft in haar boek Solo over 'waarom steeds meer mensen alleen wonen'. Vanuit sociologisch oogpunt bijzonder interessant om dit 'nieuwe fenomeen' beschreven te zien. Want nooit eerder waren ze met zoveel, die 'alleenwoners'. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom?

Le Blanc wil enkele vooroordelen over alleenwoners de wereld uit helpen. Ze zijn niet egoïstisch, eenzaam of zielig. Ze vraagt aandacht voor deze toenemende groep omdat velen door veranderende situaties wel eens een tijd alleen zullen (moeten) wonen. En dat blijkt toch niet zo eenvoudig. Alleen wonen is duur en zorgt voor extra kwetsbaarheid in geval van ziekte of armoede. Dus toch een beetje zielig? 

Ik blijf met gemengde gevoelens achter. Maar ik ben dan ook geen alleenwoner, misschien ligt het daaraan?

Over de zee en zo

Gisteren combineerde ik een strandloopje met een expo in MuZee. Het eerbetoon van/aan Jan Hoet en aan (de) zee wilde ik niet missen. Ik ben nog niet op alle locaties geraakt, daarvoor is nog tijd tot in april. Ik kan dus eigenlijk nog geen volledig oordeel vellen maar toch al enkele bedenkingen.

De keuze van kunstenaars vind ik prachtig. Als je ze allemaal onder elkaar zet, krijg je een indrukwekkende lijst. Alleen zijn sommige opstellingen mij niet altijd duidelijk. Hoe William Blake tussen Rineke Dijkstra en Ronny Delrue terecht gekomen is, is mij een raadsel. 

Er hangen/staan enkele pareltjes opgesteld. Ik had deze graag met jullie gedeeld maar helaas, foto’s nemen is verboden. Hoe vreemd is dat? Jan Hoet, dé pleitbezorger van het museum zonder muren, van het terugbrengen van kunst naar het publiek. Wat als ik een foto neem van pakweg de Nautilus van Wim Delvoye en diens schoonheid wat wijder verspreid via instagram? Wat als ik The Spirit of Saint Louis van Luc Tuymans fotografeer en op facebook zet? Word ik dan aangeklaagd voor plagiaat? Hebben jullie de stem van Jan Hoet ook gemist in het debat van afgelopen week? 

Gelukkig is er nog Altar van Kris Martin. Dit werk is publiekelijk te bewonderen op het strand. Het geeft je een frisse blik op verleden, heden en toekomst, het biedt perspectief. Ga zeker live kijken, da’s nog veel mooier dan deze volstrekt legale foto.

En oh ja, google ze maar eens, die Nautilus en Spirit of Saint Louis.

De grote boze buitenwereld

Zonet betrapte ik mezelf erop alweer op de site van De Standaard te snuisteren en het ene interessante artikel na het andere te ontdekken. Helaas botste ik telkens weer op het 'dit is een betalend plus-artikel'.
Een krantenabonnement was vroeger een evidentie maar werd na de scheiding uit het huishoudbudget geschrapt. Bovendien heb je in die eerste fase nu eenmaal minder behoefte aan het nieuws uit de rest van 'de grote ellendige wereld'. Je hebt voldoende aan het beredderen van je eigen wereldje dat helemaal op zijn kop staat. 

Het feit dat ik de laatste tijd steeds vaker op mijn nieuwshonger blijf zitten en met nostalgie aan die uitgebreide weekendkrant (met bijlagen!) terugdenk, zette me er vandaag toe aan om er opnieuw voor te gaan. Alweer een extra reden om uit te kijken naar het weekend.   

Proeven van filosofie

Op Canvas loopt het programma 'Het voordeel van de twijfel' waarin wordt onderzocht of de grote filosofen antwoord kunnen bieden op 'actuele problemen'. Het was onder meer een blij weerzien met professor Braeckman in zijn moestuin. Ook Alain de Botton duikt er regelmatig op. Net nu ik zijn 'Essays in Love' met plezier heb uitgelezen. Hij schreef dit boek op zijn 23e, maf! 'Proeven van liefde' wordt omschreven als 'een feest van herkenning' en jawel, dat is het zeker. Ik citeer graag volgende passage: 

"Mijn identiteit was zo lang om 'ons' heen gevormd geweest dat de terugkeer naar 'ik' een bijna volledige herschepping van mezelf betekende. Het duurde lang voor de honderden associaties die Chloé en ik samen hadden verzameld vervaagden. Ik moest maanden met mijn bank leven voor het beeld dat zij er in haar ochtendjas op lag werd vervangen door een ander beeld, dat van een vriend die er een boek op zat te lezen, of dat van mijn jas over de leuning. Ik moest talloze malen door Islington lopen voor ik kon vergeten dat Islington niet alleen maar Chloés wijk was, maar een handige locatie om te winkelen of uit eten te gaan. Ik moest teruggaan naar bijna elke plek die van Chloé en mij was geweest, elk gespreksonderwerp herschrijven, elk liedje opnieuw horen en elke bezigheid opnieuw doen om ze voor het heden te heroveren, om hun associaties te ontkrachten. Maar geleidelijk aan vergat ik." 

De volgende Alain de Botton 'Kunst als therapie' ligt al klaar.

Zelfverwennerij les 1

Dit is waarvan ik deze week het meeste heb genoten:




Van helemaal niets (moeten) doen. Gisteren trakteerde ik mezelf op een dagje rust in een wellnesscenter. Zo maar tijd helemaal voor mezelf, zonder verplichtingen. En dat beste lezertjes, voelde helemaal juist aan. Zo juist dat ik prompt een tweede sessie inplande. Het gaat goed met die goede voornemens!

Goede voornemens 2015

2015 is al de volle 11 dagen aan de gang, hoog tijd om die goede voornemens in de praktijk te brengen zoals daar zijn:

1. Lopen, lopen, lopen. Dé manier om mij fysiek en mentaal fris te houden. Grootse ambities heb ik niet maar ik ga wel voor een herhaling van een 10km run en niet van de minste. Als ik het lopen combineer met een ander goed voornemen (dat eigenlijk nog van 2014 dateert) betekent dit minstens één (loop)citytrip buiten Parijs.
2. Voldoende rust inbouwen. Dat lijkt evident maar ik durf mezelf al eens voorbij lopen. En er is nu eenmaal niemand anders die me er zal op wijzen als ik dat weer eens doe. Daarom wil ik echt werk maken van het inbouwen van voldoende tijd om niets te ‘moeten’, zowel voor mezelf als voor Louanne. Meer zelfverwennerij dus eigenlijk.
3. Mijn blogje kan ook meer zuurstof gebruiken. Jullie kunnen hier live volgen of en hoe ik mijn goede voornemens in de praktijk breng. Stay tuned!