Gekleurd

Ik weet het, een uitgesproken gekleurde mening van een apetrotse mama, maar zijn het geen kunstwerkjes die kleursels van mijn dochter?

'vier meisjes en een ballon'

Gelukkige niet-verjaardag

Alice viert in Wonderland alle dagen haar niet-verjaardag. Bewonderenswaardig, van alle dagen een feest (proberen) maken. Helaas lukt dat niet altijd. Bijvoorbeeld op van die dagen met een speciale datum. Uiteraard heb ik ‘onze’ datum uit mijn agenda verwijderd en krijg ik geen automatische verwittiging meer.  Maar als je die dag ettelijke opeenvolgende jaren hebt gevierd, dan geraakt dat niet zo maar uit je geheugen. Een programmeerfout van het menselijke brein? Ik heb ervoor gezorgd dat ik die avond niet alleen moest doorbrengen, dat helpt.

Of het aan de datum ligt of aan iets anders weet ik niet maar ik heb het toch weer lastig. Verdriet en boosheid die in alle hevigheid toeslaan. Hoezeer we dat ook proberen verbergen, dat komt af en toe bovendrijven. Dat is niet erg, dat is nodig. Ook Louanne heeft het weer even wat moeilijk en moest enkele traantjes laten. Ik vertel haar dan dat dat mag, verdrietig zijn. Dan praten we even over ‘toen papa nog in ons huisje woonde’, zitten we samen een potje te huilen en kunnen we er na een dikke knuffel weer tegenaan. Want dat doen wij, de meisjes, alle dagen.

 

Doping

Deze namiddag moest ik een bijzonder onaangename ingreep ondergaan bij de paradontoloog waarvan ik u de verdere smakelijke details zal besparen. Niet bepaald iets om je dag mee op te fleuren. Gelukkig zorgde Rafa voor een mooie overwinning op Roger. En yes, wat een heerlijk zonnetje alweer! Dus reed ik onder invloed van de verdoving richting Watersportbaan. Iedere loper die ik tegenkwam kreeg een scheve glimlach. Al eens geprobeerd om van een flesje met sportdop te drinken als je mond nog langs één kant verlamd is? Don't try this at home!

Er is wel weer iets vreemd aan de hand met m'n loopapp. Bij een vorige sessie liep ik 15 km in 28 minuten en vandaag was ik al 13 minuten aan het lopen en nog steeds 0 km. Maar goed, binnenkort is dat allemaal opgelost met Google Glass 'Race yourself':

Blauwe woensdag

Officieel viel 'depri day' deze maandag. Ik moet zeggen dat ik er de afgelopen weken inderdaad niet altijd even vrolijk bij loop. Het gaat een beetje op en af. Net zoals met het lopen. Vandaag ging het duidelijk af. Gelukkig gaat het down under wel de goede kant uit. Wat een prachtige foto van 'ap' vind ik dit:

Er is nog eens een goeie ouwe classic Roger - Rafa in de maak. Afwachten of ik daar nog meer depri van word of net niet... vamos!

Daar heb je Evi weer

Mijn eerste week keep running is achter de rug! Het was een blij wederhoren met Evi. Ik zal haar steun nog kunnen gebruiken de komende weken want echt vlotjes loopt het nog niet. Wél al een fijne interval(letjes)training achter de rug en dat smaakt naar meer.

Ze heeft het tijdens haar lessen ook wel eens over gezonde voeding en net daar knelt het schoentje, of moet ik zeggen, spant de broek. Want ik deed een confronterende vaststelling. Ik heb in gans mijn leven nog nooit zo zwaar gewogen als vandaag. Dus ja Evi, er staat te veel snoep in mijn kast. Dat is om de winterdepressie tegen te gaan. Stilaan tijd om weer te minderen met (zoete) tussendoortjes.

Roosje in een doosje - Part II

Januari. Tijd voor kleine kittentjes, die intussen al flinke pubers geworden zijn, om gesteriliseerd te worden. Niet bepaald iets waar ik naar uitkeek gezien de bijzonder onaangename ervaringen in het verleden met kattinnen die draadjes lospeuteren enz. Daarnaast de praktische kant, want sinds de vorige escapades met Roosje in een doosje, neem ik Louanne voorlopig niet meer mee naar de dierenarts.

De hele operatie is vlot verlopen. Zowel voor Roosje die bij thuiskomst sierlijk uit haar mand stapte en al meteen op het aanrecht sprong (honger), als voor ondergetekende. Opluchting alom en alweer een stap gezet. Want zal ik eens een geheimpje verklappen? Vroeger hadden mijn ex en ik een afspraak: huisdieren ja, op voorwaarde dat mijn ex ermee naar de dierenarts ging. Louanne heeft dat kleine hartje namelijk van geen vreemde...

Tuupe tegoare

De correcte uitspraak van deze titel laat ik aan mijn dochter over. Ook dit jaar ruilen we de Gentse nieuwjaarsreceptie op Sint-Baafs voor de nieuwjaarsbrunch van mijn Antwerpse familie. Tuupe tegoare alweer veel te lekker gegeten. We doen dit in een feestzaal naast de fitness. Kwestie van niet te vergeten dat die extra calorieën er ook weer af moeten. Intussen zitten mijn (schoon)broers en (schoon)zussen allemaal in verschillende fases van het start to run programma, sommigen helaas met blessures. Benieuwd wanneer we tuupe tegoare een Aerts-marathon kunnen lopen, eentje van Gent naar Antwerpen?

Vooruit met de beentjes

Voor ik met het keep running programma start, lijkt het me verstandig om eerst weer de basisconditie op peil te stellen. Want nope, ook deze week geraak ik niet aan drie loopsessies. Maar moest een danssessie mogen meetellen, dan geraak ik vlotjes aan drie. Het was een fijn personeelsfeestje daar in de Vooruit.

Deze ochtend, of nee wacht, dat was al na de middag ;-) trok ik naar de Watersportbaan. We worden echt verwend, alweer een stralende zon aan de hemel en dat water maar blinken. Mijn hoofdje was meteen weer fris en de beentjes? Die gaan er ook weer op vooruit.

Re-start to run

'Dankzij' de feestdagen en verlof en zo, was het op 2 januari bijna twee weken (!) geleden dat ik nog een toertje deed. En ja, dat deed zeer maar tegelijk ook enorm deugd en het was absoluut het signaal om weer in gang te schieten. Ik maakte dus meteen plannen voor een strandloopje. Helaas stak de gezondheid daar een stokje voor. Na een strandwandeling(etje) moest ik al even gaan liggen, laat staan dat ik een half uurtje lopen had kunnen volhouden. Maar ik heb wel met volle teugen genoten van het prachtige weer.

Vandaag was het dus alweer (bijna) een week geleden sinds m'n vorige loopje en echt vlotjes ging dat ook niet. Mijn re-start to run valt me zowaar zwaarder dan gedacht.

Een nieuw begin

Vandaag maak ik het mij wegens ziekte gemakkelijk en citeer ik een stukje uit Nora Roberts' 'Een nieuw begin':

Ik heb het gevoel dat ik een berg heb beklommen, dat ik de moeilijke pieken heb bedwongen die deze plek omringen. Ik ben nog niet helemaal boven, ik sta nog op een richel. Maar die is stevig en breed, en ik kan even uitrusten voor ik verder klim.

Want ja, de berg genaamd december is beklommen. Nu nog enkele nieuwjaarsverplichtingen doorspartelen en dan kunnen we weer gewoon doen. De kerstboom staat al buiten en morgen zit ook de kerstvakantie erop.

Goede voornemens

2014 is al twee dagen aan de gang dus hoog tijd voor een goede voornemens blog. Allereerst neem ik mij voor, beste lezertjes, om in 2014 mijn avonturen te blijven delen met jullie, dus blijf maar massaal fan en keep reading.

Een sportief voornemen had ik al weggegeven: ik wil dit jaar 10 km kunnen lopen! Dus heel binnenkort starten we met het keep running programma.

Mijn eerste tripje Parijs is al geboekt. Ik kijk er enorm naar uit maar toch hoop ik dit jaar ook op een nieuwe bestemming voor een citytrip. Louanne heeft laten weten dat ze graag eens met een vliegtuig vliegt. Keep travelling dus, wie weet waar ik dit jaar allemaal beland. 

Het kan ook zijn dat dit alles keep on dreaming blijft want eigenlijk feitelijk zou ik met schilderwerken moeten starten. Je merkt het al, niet geheel van harte. Maar daarom noemen we het ook goede voornemens zeker?

1 januari 2014

Vandaag begint het nieuwe jaar

en ik heb een pakje klaar

je kan het niet gebruiken

en er niet aan ruiken

ik geef van mij vandaag

een potje vol met liefde

want ik zie je toch zo graag!