Gelukkige niet-verjaardag

Alice viert in Wonderland alle dagen haar niet-verjaardag. Bewonderenswaardig, van alle dagen een feest (proberen) maken. Helaas lukt dat niet altijd. Bijvoorbeeld op van die dagen met een speciale datum. Uiteraard heb ik ‘onze’ datum uit mijn agenda verwijderd en krijg ik geen automatische verwittiging meer.  Maar als je die dag ettelijke opeenvolgende jaren hebt gevierd, dan geraakt dat niet zo maar uit je geheugen. Een programmeerfout van het menselijke brein? Ik heb ervoor gezorgd dat ik die avond niet alleen moest doorbrengen, dat helpt.

Of het aan de datum ligt of aan iets anders weet ik niet maar ik heb het toch weer lastig. Verdriet en boosheid die in alle hevigheid toeslaan. Hoezeer we dat ook proberen verbergen, dat komt af en toe bovendrijven. Dat is niet erg, dat is nodig. Ook Louanne heeft het weer even wat moeilijk en moest enkele traantjes laten. Ik vertel haar dan dat dat mag, verdrietig zijn. Dan praten we even over ‘toen papa nog in ons huisje woonde’, zitten we samen een potje te huilen en kunnen we er na een dikke knuffel weer tegenaan. Want dat doen wij, de meisjes, alle dagen.