Eva

Een jaar blogstilte. Wat als ik nu eens – zoals een collega suggereerde - nieuw leven blaas in mijn online leventje? Even die redenen overlopen waarom ik er mee stopte:

1) De frequentie van bloggen, daar kan ik op dit moment nog niet veel over zeggen, we zien wel, no pressure.
2) Het ‘moeten’ lijkt zich weer te hebben verruild voor ‘goesting’
3) het Aertsparadijs is meer dan ooit ‘mijn’ project, al is Louanne niet weg te denken uit mijn leventje
4) Ik zal een nieuw lezerspubliek moeten opbouwen
5) Facebook is fun maar oh zo vluchtig
Moet ik wel gewoon verder bloggen op dezelfde site en met dezelfde titel en zo? Een jaar geleden viel ik immers pardoes uit het paradijs dat 'gezin' heet. Met beide voeten op de grond? Ik durf wel degelijk straffere taal te gebruiken. Van de hand Gods geslagen. Een reisje naar de hel.
Stilaan, stap voor stap, probeer ik er weer bovenop te geraken en mijn plekje op de wereld te heroveren. Schrijven heeft steeds therapeutisch gewerkt dus waarom niet? Verhalen van lotgenoten, dat helpt, getuige het boek ‘Verlaten vrouwen’ van Carine Koole. Meteen een volgend item om over te bloggen. Tot gauw!