Het afgelopen jaar is mijn conditie er niet bepaald op verbeterd. Sommige mensen vallen af van stress, anderen storten zich op comfort food en ik? Ik eet (te veel) chocolade. Vervolgens belandde ik in het verhaal van de kip of het ei: ik had geen energie om aan sport te doen, hoewel ik wist dat ik van sporten meer energie zou krijgen. Gelukkig deelde mijn life coach mee dat het maar normaal was dat ik zonder energie zat gezien de omstandigheden, ha!
Intussen begon het steeds meer te kriebelen om weer te gaan lopen maar lag ik ervan wakker hoe ik dat dan praktisch zou moeten aanpakken zonder wekelijks een babysit te moeten inschakelen. Dat is nog zo'n nadeel van alleenstaande mama te zijn: van kleine onnozele praktische zaken kan ik de wanhoop nabij zijn.
En plots heb ik het licht gezien. Ik breng Louanne naar de turnles, loop een toertje en haal haar vervolgens terug op. De twee meisjes die samen gaan sporten, de max! De tweede trainingsdag zet ik op mijn andere halve dag tijdskrediet (dat is de beste beslissing die ik afgelopen jaar genomen heb, moet ik bij gelegenheid eens over bloggen). Desnoods een derde trainingsdag in het weekend, al kreeg ik al van enkelen de raad om het bij twee dagen per week te houden, we zien wel.
Opdracht nummer 1: een Decathlonneke doen voor een compleet nieuwe loopoutfit want shoppen is fun en daar wordt een vrouw altijd happy van. Gisteren startte ik met volle goesting week 1, les 1 van start to run met als doel op 15 december 5 km te lopen. Dat deed deugd! Gisteren althans, vandaag al spierpijn. Je moet niet vragen hoe erg het met mij gesteld is. Dat ik nog ga afzien, zeg ik u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten