Roosje in een doosje

Gisterennamiddag met ons vier maanden jonge kitten Roosje naar de dierenarts voor een simpel spuitje. Piraat Louanne -recht van het circuskamp- staat paraat. Roosje zit braaf in haar mandje maar begint uiteraard in de wagen luid te janken. Louanne troost haar, twee meisjes samen op de achterbank.

Bij de dierenarts is het druk. Twintig minuten wachten is lang voor een vierjarige die wil - wat zeg ik, eist- dat haar Roosje uit het kooitje moet ‘want dat is zo zielig’. Het ooglapje van de stoere piraat verandert in een zwarte smurrie op haar handjes (en op mama’s kleed).

Dan is het onze beurt. Roosje is flink en Louanne verklaart trots ‘mama, ze weegt twee kilo’. Bij het spuitje lost Roosje een MIAUW waarop Louanne HARD in tranen uitbarst. Ontroostbaar is ze, haar Roosje die zo pijn heeft, dat wil ze niet. Roosje zelf zit al lang weer in haar mandje op weg naar huis als Louanne nog steeds nasnikkend en met besmeurd gezicht huiswaarts keert. ‘Ik wil nooit meer naar de dierenarts’. Ik kijk al uit naar de sterilisatie...