Dagen zonder...telefoon

Plots krijg ik een sms 'u bent afgesloten van uw mobiele diensten', getekend Telenet. Nu ja, helemaal 'plots' was het niet. Ik had mijn rekening twee dagen te laat betaald. In de loop van de volgende dagen werd ik dan ook bestookt met:

• een sms om te zeggen dat ik best zo snel mogelijk betaal als ik niet wil afgesloten worden. Indien u reeds betaald hebt, hoeft u niets te doen (ik heb betaald, dus ik doe niets)
• een brief met de mededeling dat ik dankzij het feit dat ik trouwe klant bent, uitzonderlijk niet de 8 euro administratiekosten moet betalen (oef zeg, wat een gebaar Telenet, dank je wel!?)
• mijn volgende rekening met het nog openstaande saldo van de vorige

Intussen ben ik erachter gekomen dat ik betaald heb met een foutieve gestructureerde mededeling. Dit laatste kan ik echter niet aan Telenet laten weten, want ik kan niet meer bellen. Dan maar online een klachtenformulier invullen waarop ze 'binnen de 2 werkdagen' zullen antwoorden. De volgende namiddag krijg ik telefoon dat ik 'binnen een uurtje' weer kan bellen. 

Bij Telenet vindt men internet en televisie blijkbaar meer basisbehoeften dan telefonisch bereikbaar zijn of is het een puur technische kwestie en is het gemakkelijker om je telefoon af te sluiten? Even schrik ik toch, wat als er iets gebeurt met één van ons? Ik kan niet eens iemand bellen. Ok, de noodnummers blijven ter beschikking, maar toch, een geruststellend gevoel is het niet. Dochterlief kan niet naar haar papa bellen en ik kan niet even de gsm van een partner lenen om dat te melden. Of stel je voor dat ik een dokter diende te bellen voor de resultaten van een medisch onderzoek? En moet ik echt 112 bellen als mijn kat een blaasontsteking blijkt te hebben en ik eigenlijk een dierenarts nodig heb? Ik begrijp dat er maatregelen getroffen worden tegen wanbetalers maar na één keer niet betalen? Klantvriendelijkheid, het blijft een werkpunt.

Dagen zonder... stoofvlees friet

Zit ik hier net nog Jeroen zijn vegetarische gerecht te bestoefen, krijgt hij de wind van voor omdat hij de nationale stoofvlees-frietdag organiseert tijdens de Dagen zonder vlees. Da's durven! 

Kan hij er wat aan doen dat dé Vlaamse klassieker stoofvlees friet blijkt te zijn? En voor de deelnemers aan Dagen zonder vlees, neem gewoon de vegetarische versie, keuze genoeg, wat is het probleem? 

Maar weten jullie al wat hij klaar maakt als dessert? Juist ja, dé Vlaamse klassieker: een moelleux van chocolade. Zo maar tijdens de Dagen zonder chocola. Da's pas durven! Dat is pas een probleem! Iemand een waardig alternatief?

Norwegian Wood

Eindelijk uit! Het is nochtans een boek dat het niet verdient om in 1000 stukjes en beetjes gelezen te worden maar blijkbaar kwam ik er de laatste weken niet toe om me rustig neer te zetten en gewoon te lezen. Enkel de laatste hoofdstukken las ik in één adem uit. Ik vond het meteen jammer dat ik de rest van het boek zo fragmentarisch had doorlopen. 

Het boek wordt terecht als 'nostalgisch' omschreven. Het is een prachtig liefdesverhaal met mooie beschrijvingen van de stad Tokio en van de Japanse natuur, van volwassen worden, eenzaamheid en zelfmoord. Maar nooit op een triestige manier. Je leest het allemaal met een glimlach en het einde geeft je hoop. Ik wil best de film ook eens zien, al is die meestal niet beter dan het boek. En ik blijf benieuwd naar Murakami's andere werk. 

Dagen zonder... het eerste weekend

De eerste dagen zonder chocola zijn best goed verlopen. Maar dan is het weekend.

Op vrijdagavond schuif ik bij vrienden aan tafel. Ik neem een extra portie shepherd's pie en laat het dessert aan mij voorbij gaan. 

Zaterdag trakteer ik mezelf op een wellnessdagje. Na een sauna een verkoelend ijsje verorberen? Dat zou fijn zijn maar het wordt een sapje. Mijn saunagenoot is solidair, neemt ook geen dessert en offert zich op om de niet zo gezonde knabbels bij het sapje te doen verdwijnen.

Zondag ontbijt ik in Huize Colette en dat is geen goed plan. Ik zie toch een beetje af als mijn tafelgenoot royaal de warme chocolade in zijn koffie laat stromen. Dit wordt een must visit van zodra deze dagen zonder afgelopen zijn.
Om te compenseren maak ik mezelf 's avonds een heerlijke vegetarische (!) aubergine met panade van parmezaan en olijven met gebakken aardappeltjes (dank u Jeroen). En dan verwelkom ik mijn dochter terug, geen comfort food meer nodig.

Turist, een lawine aan emoties

Aanrader van de maand: Turist. In de film redt vader Tomas bij een lawine enkel zijn iPhone en zichzelf en laat hij vrouw en kinderen achter. De lawine-scène is inderdaad indrukwekkend. Maar ook de landschappen en de scènes in de skilift vind ik magistraal in beeld gebracht.

De film is heftig. Met kinderen die troost zoeken bij elkaar terwijl mama en papa ruzie maken. Een dochter die haar mama smeekt om de huilende papa te troosten die net bekend heeft dat hij haar ontrouw is geweest. Drama van de bovenste plank maar ook hilariteit alom. De relatiecrisis slaat over op een bevriend koppel en - pijnlijk- blijkbaar ook op de zaal. Bij het naar buitengaan hoor ik het koppel achter mij stevig verwijten maken 'jij reageert ook altijd zo'.

Regisseur Ruben Östlund vertelt in een interview in De Standaard dat hij 'het kerngezin in vraag wilt stellen en meer echtscheidingen teweeg brengen'. Hij vraagt zich af of het wel aanvaardbaar is om al je energie in relatieproblemen te investeren? Ga vooral zelf kijken.

De dagen zonder...dag 2

Deze ochtend neem ik puur uit gewoonte naast een bord en mes ook een tas uit de kast voor mijn gebruikelijke kop chocolademelk. Oh nee, dat mag niet. De tas gaat mooi terug op zijn plek en ik ruil met een glas. Goed begonnen is...

Het is natuurlijk geen gewone ochtend, integendeel. De dagen dat ik moet werken en geen dochter naar school moet brengen kan ik op één hand tellen. Ik heb een half uur langer geslapen maar ben op hetzelfde uur als anders op het werk. Daar vind ik dit:

De collega's gaan het mij dus niet gemakkelijk maken. De eitjes nam ik mee naar huis waar ik ze in een hoge kast ergens achteraan 'verstop' voor na Pasen. Benieuwd welke berg mij daar na 40 dagen zal opwachten.

De dagen zonder... dag 1

'Mijn' helft van de krokusvakantie zit erop. Ik nam een paar daagjes quality time met de dochter. Alleen al het simpele feit dat je het 's ochtends rustig aan kunt doen, je niet moet opjagen om op tijd op school/werk en weer terug te zijn. Heerlijk is dat. 

Nu dus een paar dagen zonder. Het afscheid was weer lastig. Het thuis komen in een leeg huis weer even wennen. Het ene moment kun je daar beter tegen dan het andere. Ik durf mezelf dan al eens wat comfort food gunnen. Maar nu dus een paar dagen zonder. Het wordt een rustig avondje, zonder knabbels, zeker weten.

De dagen zonder...

Vanaf morgen starten de 'dagen zonder vlees', een bewustwordingscampagne over de impact van vleesconsumptie op het milieu. Het plan is om 40 dagen geen, of toch minder, vlees en vis te eten met zoveel mogelijk mensen om de ecologische voetafdruk te verminderen.

De klimaatverandering heeft bijvoorbeeld ook gevolgen voor gewassen zoals de cacaoplant. Vooral in gebieden als Ghana en Ivoorkust is de cacaoteelt bedreigd. Dit inspireerde mij om mijn eigen versie van de dagen zonder... te starten.
Ja, ik ga voor 40 dagen zonder chocola (en koekskes en snoepjes en ijsjes en...)!

Grootste struikelblokken zijn:

1. de tas chocolademelk als onderdeel van het ontbijtritueel 
2. tussendoortjes, voornamelijk op het werk 
3. het dessert en/of knabbels na het avondeten

Stap 1 is alvast geen chocolade meer in huis hebben/halen. Dat is dan ook het grootste werk voor vandaag :-). 

Supporteren jullie mee voor mij? Ik beloof dat ik deze dagen ook een vegetarische pasta extra op de weekmenu plaats (heb ik meteen extra groentjes als gezond tussendoortje voor op het werk).

Wat kinderen bij een scheiding echt nodig hebben

Deze avond was er een lezing van de Gezinsbond door Claire Wiewauters over ‘Een week mama, een week papa, wat kinderen bij een scheiding echt nodig hebben’. Niet meteen het meest opbeurende onderwerp. Toch liet ik de babysit komen en trok naar de Machariusherberg. Daar trof ik enkele 'lotgenoten' in het publiek. Overigens fijn dat een organisatie als de Gezinsbond aandacht heeft voor het thema, wat hun magazine ‘Enig stuk’ ook al aantoonde.

Na een ietwat lange inleiding startte Claire haar betoog over echtscheiding door de ogen van een kind. Dat is best confronterend. Er vloeiden heel wat traantjes in het publiek en ook ik moest een paar keer slikken. Ik leerde niet veel nieuwe dingen maar het kon geen kwaad om een aantal zaken opnieuw te horen. En vooral om de bevestiging te krijgen dat ik, ondanks alles, goed bezig ben. Want wie heeft dat niet nodig? Een beetje aanmoediging, om door te zetten en ervoor te blijven gaan.

Voor wie geïnteresseerd is: er zijn nog enkele lezingen en er is ook het boek.

All I need is…

De komende woensdagavonden stem ik trouw af op ‘wijftv’. Voor Jani natuurlijk. Bij het vorige seizoen had ik het idee dat ik best wat Jani-tips kon gebruiken. Ik dacht hierbij niet meteen aan een restyling (al zou ik daar nu ook geen nee tegen zeggen moest het me overkomen), het waren eerder de tips over hoe je je best (niet) gedraagt tijdens een date die best bruikbaar bleken. Er zaten ook verdomd veel herkenbare zaken in, niet in het minst over onzekerheid of niet weten hoe eraan te beginnen.

Ik ben dan ook opgetogen dat ik mij dit seizoen veel minder herken in de kandidates. Want hoewel ik verre van een expert geworden ben, op date gaan is nu iets wat ik ‘gewoon’ doe. Al staat het momenteel op een laag pitje, ik heb er geen schrik (meer) van. En dat zo maar helemaal zonder Jani. Maar ik blijf wel fan, uiteraard.

The truth is out there

Ik besefte niet hoelang het geleden was dat ik nog eens in 't Stad rondliep tot ik deze middag de Onze-Lieve-Vrouwentoren in het zonnetje zag schitteren. Ik was iets te laat op mijn afspraak dus stapte ik stevig door de Nationalestraat. Toch hield ik nog eventjes halt bij 'mijn' Theodoor Van Rijswijck. In zijn schaduw rijst de Antwerpse vestiging van Joost Arijs uit de steigers. Dat is zowat schuin tegenover Gunther Watté, maar ik loop op de feiten vooruit.

Ik wandel via de Kloosterstraat richting kaaien. De ijzige wind waait me tot aan de ingang van het Muhka. Daar vervoegt Ellen me in de kinderlijke wereld van Panamarenko. Het is een blij weerzien, zowel met Ellen als met de fantasierijke creaties van deze sinjoor maar voor mij blijft de Scotch Gambit in het SMAK toch het meest spectaculair. 

Vandaag is het Ricardo Brey, mij tot nu onbekend, die indruk op me maakt met zijn werk Untitled, een herneming vanop de Documenta IX. En jawel, foto's nemen mag. Bij het buitengaan merk ik de aankondiging op van één van de volgende expo's. Geraak ik er ooit op uitgekeken?

Terug naar Gunther Watté. Aangezien Joost nog niet open is en Gunther toch echt een geslaagd concept heeft met zijn chocoladecafé, blijven we daar hangen voor een verwenchoco en nog een winterthee erbovenop. En er worden plannen gesmeed, waarover hier ongetwijfeld binnenkort meer.

Knettergek

Zomervakantie. Iets om naar uit te kijken tijdens winterse dagen? Zeker! Maar ook iets om in winterse dagen noodgedwongen naar te kijken. Want het betekent acht-en-een-halve week een alternatief voor school verzinnen. Want raad eens wanneer je je kind best inschrijft voor een zomervakantiekamp? Juist ja, in hartje winter. Gekkenwerk is het.

Gelukkig heb ik een dochter die graag op kamp gaat. Al van haar allereerste kampervaring heeft ze met volle teugen genoten. Met dank aan BVLO, waar ze dan ook dit jaar opnieuw mee op kamp zal gaan. 

Gelukkig heb ik een school waar ze enkele kampen organiseren, zodat ze gegarandeerd samen met enkele schoolkameraadjes plezier kan beleven. 

Gelukkig hoef ik maar rekening te houden met één -bovendien begripvolle- collega waardoor vakantieplannen maken op het werk vlotjes verloopt.

'Gelukkig' (niet bepaald het juiste woord) ben ik gescheiden zodat mama en papa afwisselend vakantie kunnen nemen om de opvang gemakkelijker te overbruggen. (Al probeer ik vooral nog niet te veel aan het gemis te denken).  

Gelukkig ben ik een planner en zie daar: met de inschrijvingen van vandaag is de puzzel compleet. Om het met de woorden van dochterlief te zeggen "ik wou dat ik nu al op knettergek-kamp kon"!