Deze avond was er een lezing van de Gezinsbond door Claire
Wiewauters over ‘Een week mama, een week papa, wat kinderen bij een scheiding echt nodig hebben’. Niet meteen het meest opbeurende onderwerp. Toch liet ik
de babysit komen en trok naar de Machariusherberg. Daar trof ik enkele 'lotgenoten' in het publiek. Overigens fijn dat een organisatie als de Gezinsbond aandacht
heeft voor het thema, wat hun magazine ‘Enig stuk’ ook al aantoonde.
Na een ietwat lange inleiding startte Claire haar betoog
over echtscheiding door de ogen van een kind. Dat is best confronterend. Er
vloeiden heel wat traantjes in het publiek en ook ik moest een paar
keer slikken. Ik leerde niet veel nieuwe dingen maar het kon geen kwaad om een
aantal zaken opnieuw te horen. En vooral om de bevestiging te krijgen
dat ik, ondanks alles, goed bezig ben. Want wie heeft dat niet nodig? Een
beetje aanmoediging, om door te zetten en ervoor te blijven gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten