Norwegian Wood

Eindelijk uit! Het is nochtans een boek dat het niet verdient om in 1000 stukjes en beetjes gelezen te worden maar blijkbaar kwam ik er de laatste weken niet toe om me rustig neer te zetten en gewoon te lezen. Enkel de laatste hoofdstukken las ik in één adem uit. Ik vond het meteen jammer dat ik de rest van het boek zo fragmentarisch had doorlopen. 

Het boek wordt terecht als 'nostalgisch' omschreven. Het is een prachtig liefdesverhaal met mooie beschrijvingen van de stad Tokio en van de Japanse natuur, van volwassen worden, eenzaamheid en zelfmoord. Maar nooit op een triestige manier. Je leest het allemaal met een glimlach en het einde geeft je hoop. Ik wil best de film ook eens zien, al is die meestal niet beter dan het boek. En ik blijf benieuwd naar Murakami's andere werk.